Leidinggeven vóór maart 2020 was in de meeste bedrijven een
automatisme. ,,Dat doen we al jaren zo en dat gaat goed,’’ was bij velen de
stellingname. En als het niet goed ging, bijvoorbeeld na een reorganisatie,
werd er met een trainer of coach gewerkt en werd het juiste pad snel weer
gevonden.
Najaar 2021 is de wereld echter totaal veranderd. Het overgrote deel van het kantoorpersoneel heeft ruim 17 maanden thuisgewerkt. Collega’s hebben elkaar al die tijd niet gezien, alleen op het scherm. En afdelingschefs moesten hun teams runnen via Whatsapp, de telefoon en Teams of Zoom. Ook zij zaten thuis en konden dus niet even bij hun medewerkers binnenlopen, geen praatje maken bij de koffie-automaat. Micromanagement was dus verrekte lastig.
Stijl van leidinggeven
En dat blijft het. Want ook al wil het kabinet rond 20 september iedereen weer toestaan op kantoor te gaan werken, veel werknemers zullen een deel van de week thuis willen blijven werken. Uit onzekerheid over de ventilatie op kantoor, angst voor het virus of omdat ze de voordelen van thuiswerken zijn gaan waarderen. Als reactie zullen werkgevers hun personeel tegemoetkomen met een 60-40 regeling, drie dagen op kantoor, twee dagen thuis werken.
Leidinggevenden zullen hun stijl moeten gaan aanpassen. In de ruim 17 maanden thuis werken is er met ‘trail and error’ wel een werkbare manier van leidinggeven ontstaan. Maar dat was onder druk van de situatie en verre van ideaal. Nu alles weer gaat normaliseren is een nieuw evenwicht nodig. En daarbij gaat empathie een nóg grotere rol spelen dan voor de coronacrisis. Hoe verbind je je mensen, je team en hoe verbind je zelf mét je mensen, met je team?
Zoals gezegd, die koffie-automaat is er -een deel van de week- niet meer. Dan moet je misschien gewoon langsgaan bij je medewerkers. Of nodig -een deel van– je team uit voor een bakkie of lunch in een restaurant buiten kantoor. Of bel ze gewoon een keer. Toon belangstelling, anders dan een appje of mailtje. Want je moet de schwung er wel in gaan houden, ze stimuleren elkaar tóch live te gaan zien of dingen samen te doen. Bij een klant van me, een ICT-bedrijf, deden ze in het voorjaar een hack-a-ton, zo waren collega’s samen bezig met één doel, ze werkten sámen, hoewel online. En samenwerken was natuurlijk vóór corona altijd het belangrijkste doel van een team.
Koffie-automaat
De medewerkers zelf moeten zich er ook bewust van worden dat de werkvloer veranderd is, dat ook zijzelf niet meer dagelijks even kunnen bijkletsen met collega’s bij die koffie-automaat. Zij zullen dus ook mee moeten denken hoe ze beter contact kunnen houden dan alleen via de digitale weg. Anders doen ze thuis hun kunstje, worden ze niet meer uitgedaagd en groeien ze niet meer in hun job. En gaat de teamspirit er definitief uit.
Door al dat thuiswerken zijn eilandjes ontstaan. Collega’s die het altijd al goed met elkaar konden vinden hielden ook digitaal wel contact. Maar collega’s waar je wat minder een band mee had zag je nu 17 maanden lang niet meer. En een belletje of zelfs maar een leuk appje sturen kwam er dan ook niet van. Uit het oog was dan ook al snel uit het hart. Zeker als samenwerken met die collega niet dagelijks noodzakelijk was.
Voor de chefs wordt dat dit najaar flink gas geven, om die ontstane afstand in hun teams weer te verkleinen, collega’s die zich door corona minder met het bedrijf verbonden zijn gaan voelen er weer bij gaan betrekken.
Empatisch
Dat wordt nog een dingetje, want veel leidinggevenden zijn gewoon niet zo empatisch. Zijn altijd vooral gericht geweest op productie. Probleempjes werden op de rand van het bureau opgelost. Dat moet nu definitief anders.
Daar is paardencoaching een mooie manier voor. Met behulp van mijn kudde van 9 paarden kan ik die leidinggevenden laten ervaren wat ze anders moeten gaan doen. Menselijker, meer interesse tonen en minder gericht op productie alleen.